Vandaag is mijn laatste werkdag voor Keytoe. Vreemd gevoel. Heb je weleens naar de slotetappe van de Tour de France gekeken? De truien zijn verdeeld, het geel reeds bekend en de champagne bijkans ontkurkt. Dankzij de Deense derailleur van Jonas Vingegaard zegeviert Jumbo Visma. Nederlandser wordt het succes niet, aldus de NOS. Oh nee, Sporza. Nu rustig uitrijden.
De urgentie ontbreekt. Niettemin verschijnen straks de laatste drie blogs van mijn hand: een introductie van Natalia, een introductie van Anna en de blog die je nu leest.
Elf jaar lang gaf ik les, maar door privé-omstandigheden wilde ik eens een keer niet op safe spelen. Tekstschrijven voor een reclamebureau als Keytoe, met dank aan een verwijzing van mijn stiefbroer Sam, dat leek me wel wat. En wát bleek het een goede zet. Weliswaar past de vrije bedrijfscultuur niet helemaal bij mijn karakter, maar de sprong is een feit. Vanaf 1 maart werk ik in Voorschoten bij het 70-jarige communicatiebureau Van Hulzen. Ook daar zal ik heel veel leren.
Maassluis. Ik heb er een goede vriend wonen. Andermaal bewijst de stad aan de Waterweg mij een weldaad: ik zwaai af bij Keytoe als een dankbaar man en heb fijne personen leren kennen, onder wie natuurlijk Patrick en Cedric. Van hun voortvarendheid, warmte en lef kan en zal ik nog veel profijt hebben. Samen met Toscani, nieuwe gezichten en stagiairs zullen ze er vast iets moois van maken.
Alles verandert, niets blijft. Het gaat er bij Keytoe niet alleen om wie je bént. Het gaat erom wie je wordt. Daarin schuilt de kracht van Keytoe. BedanKt, lieve Kollega’s!