Sommige boeken weten je van begin tot het eind te grijpen. Dit weekend kwam een boek binnen dat ik al even geleden gepreorderd had. En waar ik van wist dat het heftig, maar mooi zou zijn. Mijn verwachtingen werden zelfs nog overtroffen.
Mijn jeugd
Ik ben opgegroeid in een gezin zoals je dat ieder kind zou gunnen. Er was liefde voor elkaar in overvloed en mijn ouders hebben mij meegegeven een open blik te hebben voor anderen. We konden buitenspelen op straat. En er was een Nintendo, waar onze buurjongen regelmatig op kwam spelen. Ik heb hele fijne herinneringen aan deze tijd. Onze buurjongen was wat “ondeugender” dan ik en je wist dat als hij er was je kon lachen.
Onze buurjongen
Na de scheiding van zijn ouders en de verhuizing van ons gezin naar een andere buurt in Maassluis zijn we elkaar uit het oog verloren. Totdat hij overal in de media aanwezig was. Mijn buurjongen, Ferry Zandvliet, is één van de vier jongens die in de Bataclan aanwezig was toen daar een aanslag gepleegd werd. De aanslag opgeëist door de IS heeft zijn leven volledig overhoop gehoopt. In zijn boek beschrijft hij zijn PTSS, zijn gevecht met de media en Slachtofferhulp en hoe mensen om hem heen hem erop blijven wijzen “wie verantwoordelijk zijn voor deze aanslag”. Misschien had het me niet eens zozeer verbaasd wanneer hij, in deze periode waarin hij zich klein en kwetsbaar voelde, zich had laten beïnvloeden door mensen die zwart wit kijken.
Het tegenovergestelde gebeurt. Want Ferry heeft zijn leven omgegooid en geeft nu inspirerende Talks over dankbaarheid en vergeving. En hoe je wanneer je je woede loslaat je leven mooier en liefdevoller maakt. Hij gaat zelfs zover dat hij de vader van één van de daders ontmoet en bevriend met hem raakt.
Excuses
Toch krijgt hij van zijn omgeving regelmatig de vraag of deze man zijn excuses wel aangeboden heeft. Een gekke vraag. Er is aan mij ook nooit gevraagd of ik mijn excuses aan wil bieden voor bijvoorbeeld ons slavernij verleden. Toch zie ik het regelmatig gebeuren dat op social media islamitische mensen het gevoel krijgen dat ze zich uit moeten spreken over terreur die anderen vanuit hun geloof aanrichten. Het lijkt mij zo ontzettend verdrietig als je je schuldig zou moeten voelen, of het gevoel hebt je je daar voor te moeten verontschuldigen, voor iets wat jij niet gedaan hebt.
Black Lives Matter
In de hele Black Lives Matters discussie die nu gelukkig gevoerd wordt (Gelukkig want er moet iets veranderen), merk ik dat ik het moeilijk vindt mij daarover uit te spreken. Want ik heb geen ervaring met rasisme. En ik probeer te luisteren en open te staan voor wat er gezegd wordt. Maar kun je je ook uitspreken als je het probleem niet zelf ervaren hebt, als je het gevoel niet kent. Binnenkort komt de course van Bas van der Veldt de CEO/EindBas van Afas live op Keytoe Academy, waarin hij zich uitspreekt over Black Lives Matter. Ik vindt het ontzettend vet dat een man als Bas vanuit zijn positie zich durft uit te spreken over dit gevoelige onderwerp. “Doen alsof het er niet is” is makkelijker, maar we bereiken er niets mee.
Inclusief sinterklaasfeest
Dit jaar hebben we gelukkig door corona minder ruimte in de kranten voor de eeuwige pieten discussie. Want oh wat ben ik die zat. Blij dat de NPO eindelijk doorgezet heeft en volledig 100% roetveegpieten laat zien. En op die manier een inclusief sinterklaasfeest organiseert voor alle kinderen van Nederland. Het interesseert Bem namelijk geen reet welke kleur de Piet heeft die het kado in zijn schoen stopt. En Mik wil gewoon kruidnoten eten van een Piet met een veer op zijn pet.
Ik heb jaren genoten van Zwarte Pieten. Mijn niet bewust van het rascistische karakter. Omdat ze voor mij gewoon uit de schoorsteen waren gekomen. Nu ik weet dat dit voor een grote groep mensen wel refereert naar een pijnlijk verleden is het voor mij niet een grote verandering om te genieten van een Piet met roetvegen. Als dat voor anderen ervoor zorgt dat zij ook deel kunnen nemen aan dit feest. Ik ga niet mijn excuses aanbieden voor de generatie van mijn ouders die de Pieten zwart verfden. In mijn ogen wisten zij niet beter. Maar onze generatie is beter geïnformeerd. Dus wij kunnen het ook beter en inclusiever vieren.
Overstap naar het onderwijs
Eén van de redenen dat ik de overstap wil maken naar het onderwijs is omdat ik mij er van bewust ben dat ik meer kansen heb gehad dan anderen. Opgroeien in mijn gezin in het straatje in Maasluis waar je nog buiten kon spelen. Zorgde ervoor dat ik het beter kon doen op school. En ook meer kans had op een baan na mijn opleiding. Ik zou heel graag de kennis en ervaring die ik nu heb inzetten om anderen ook een duwtje naar een fijnere toekomst te geven.
Ferry als voorbeeld
Ferry is voor mij het voorbeeld in hoe je je leven om kunt gooien na diverse tegenslagen. En deze zelfs in kunt zetten als inspiratie voor anderen. Hij is één van mijn voorbeelden waardoor ik denk dat ik ook mijn leven om kan gooien, om een mooiere wereld achter te laten. Ik hoop dat heel veel mensen zijn boek gaan lezen. En op hun eigen manier geïnspireerd worden een beetje liever en inclusiever te zijn naar anderen.