Dit is geen ode aan vrouwendag
Vandaag is het Internationale Vrouwendag. Er zijn weinig dagen per jaar waarop ik er op pijnlijker wijze op gewezen wordt dat er anders naar mij gekeken wordt. Alleen maar omdat ik vrouw ben. Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat er culturen zijn waarin vrouwen achtergesteld worden of zelfs op gruwelijke wijze verminkt, alleen maar door hun vrouw zijn. Deze dames verdienen iedere dag de aandacht en liefde die met deze dag waarschijnlijk initieel bedoeld werd.
Valentijnsdag, Moederdag, Vrouwendag, Flutdag
Mijn frustratie gaat over wat vrouwendag vandaag de dag geworden is. Naast Valentijndags en Moederdag is Vrouwendag wat mij betreft dezelfde commercieel bedoelde flutdag. (attentie! @BemenMik, het gaat hier niet over jullie mooie tekeningen en zelfgemaakte ontbijt. Ik ruim de keuken met liefde weer op, aan het eind van ons heerlijke moederdagontbijt) Vandaag kan ik met 50% korting naar “Verliefd op Ibiza”. En lees ik op LinkedIn dat ik ondanks mijn vrouw zijn in mijn kracht sta en “kan worden wie ik wil”. #girlboss #womaninbusiness #mamanager.
Een top vrouw!
Onlangs kwam er een artikel voorbij waarop we konden lezen dat (super trouwens) de eerste vrouwelijke voorzitter van het VNO NCW is aangesteld. Maar waarom gaat het bij de berichtgeving over haar aanstelling voornamelijk over het “vrouw zijn”. Ze is blijkbaar ooit Topvrouw van het jaar geweest (bestaat er ook een Topman verkiezing en als die er geweest zou zijn, hoeveel feministen zouden daar dan commentaar op hebben?) En in de opsomming van successen die haar loopbaan telt gaat het over kinderopvang, de loonkloof en het belang van vrouwen in een directie. Ik verlang naar de tijd dat er gewoon een directie is, met vrouwen en mannen (of niet) zonder dat daar een oordeel aan gegeven wordt.
Geslachtsloze vacatureteksten
Bij vacatures moet je goed je best doen niet te suggereren dat je wellicht vrouwen buiten zou sluiten. Dus probeer vooral niet te grappig te zijn door woorden als pielemuis in je vacature te zetten. Want dat kan in het verkeerde keelgat schieten van dames die denken dat ze misschien achtergesteld worden. Wordt het niet eens tijd om ervanuit te gaan dat we niet achtergesteld worden? Maar onszelf als gelijk te zien. Want juist door de verschillen continu te benoemen. Houden we deze zelf in stand.