Keytoe is misschien wel de meest menselijke organisatie van Nederland. Want we vinden het geluk van de individu belangrijker dan winst maken voor de groep. Willen dat collega’s zichzelf kunnen zijn. En zich mogen focussen en ontwikkelen op de punten waar ze zelf gelukkig van worden. Mogen werken voor klanten waar ze zelf een klik mee hebben. En wil je je graag inzetten voor vrijwilligerswerk? Graag! Want daar wordt de wereld alleen maar mooier van.
Wie betaalt dat?
Aan het eind van de streep moet er natuurlijk wel geld verdiend worden. Alleen als de rekeningen en salarissen betaald kunnen worden kan Keytoe blijven bestaan. En nog liever, kunnen we Keytoe nog groter maken, zodat de olievlek van positieve invloed die we willen verspreiden nog groter wordt.
Urenfabriek
Helaas is de realiteit dat werken bij Keytoe ook gewoon betekent dat je werkt in een urenfabriek. Want we werken voor onze klanten. En de afspraken die we met onze klanten maken zijn vaak nog gebaseerd op hoeveel we voor ze zullen opleveren in een bepaald aantal uren. En deze uren moeten dan door de collega’s gemaakt worden. Hoe meer uren je maakt, hoe meer declarabel je bent. Eigenlijk vrij simpel.
Declarabiliteit zorgt voor stress
Die declarabiliteit zorgt voor stress. Want een deadline is altijd dichterbij dan je vantevoren dacht. In een week zitten altijd minder uren dan je hoopte. En naast de deuren die je voor klanten maakt heb je ook nog de interne uren voor bijvoorbeeld de “eigen marketing”, interne overleggen, je persoonlijke ontwikkeling en mag ik hopen ook nog wat tijd voor wat gezelligheid. En dat maakt dat ik het voor mijn collega’s soms best stressvol vind om continu onder die druk van declarabiliteit te werken.
Van waarde zijn
Maar wat ben ik soms toch enorm jaloers op ze. Want het maakt je werk wel heel inzichtelijk. Je weet precies hoeveel uur je hebt gemaakt tegen welk tarief. En dus of je jezelf deze week weer “terug hebt weten te verdienen”. Ik ben zelf niet declarabel. Omdat ik eigenlijk onderaan de streep niet “iets concreets” oplever voor de klant, collega of groep. De waarde van wat ik oplever is niet in geld uit te drukken. Dat gaat om sentiment.
Wat is mijn waarde
Maar wie ziet in zijn geheel wat je daadwerkelijk toevoegt? Wie kan de waarde inschatten van het telefoontje dat je pleegde aan het begin van de dag. Het blog dat je schreef. Of de persoonlijke aandacht die je aan een collega gaf.
Aan het eind van een dag kan ik meestal niet meer in kaart brengen wat ik precies gedaan heb. Omdat het heel vaak ook kleine dingen zijn die uiteindelijk anderen weer grote stappen kan laten zetten. Wel ga ik de meeste dagen met een voldaan gevoel naar huis. Ik weet wat ik waard ben. Ik weet dat ik van positieve invloed ben op de gehele Keytoe familie. Mis ik dan toch af en toe de feedback dat ik de juiste kant op ga?
Ik ben het waard
Deze week heb ik een paar gesprekken gehad met collega’s en Keytoe ambassadeurs waarin ik keer op keer te horen kreeg dat ze zo ontzettend blij met mij zijn. Of dat het ze opviel dat ik een verbindende factor naar binnen en naar buiten ben. Ik ga proberen het gevoel van “op te moeten leveren” van me af te schudden. Minder op zoek naar die continue bevestiging. Want ik merk dat hoe lekkerder ik in mijn vel zit, hoe meer ik mijzelf mag zijn, hoe meer ik van waarde kan zijn voor de hele groep.