Regelmatig krijg ik de opmerking dat de “Keytoe cultuur” alleen bij “een bedrijf als Keytoe kan”. Want “onze medewerkers kunnen dat niet aan” “of “het sluit niet aan bij het soort werk wat wij doen”. Veel dingen die wij doen worden door anderen nog weleens gek gevonden. Maar dat vind ik dan weer gek, want mijn ouders deden dat ook. En hun Keurslagerij startte zij in 1979. Waren zij hun tijd nou zo ver vooruit? Of loopt (een deel van corporate Nederland) nog zo ver achter? Mijn ouders wisten in ieder geval wel wat ondernemen is. Een paar mooie voorbeelden.
Onbeperkt vakantiedagen
Onbeperkt vakantiedagen lijkt tegenwoordig een hip marketingding. Maar mijn vader deed dit in de jaren tachtig al. Net als bij Cedric en Patrick ontstaan vanuit een gebrek aan motivatie om de administratie van de vakantiedagen bij te houden. Maar vooral vanuit het vertrouwen dat een medewerker zelf verantwoordelijk kan zijn over de hoeveelheid vrije dagen die hij of zij op wilt nemen. En snapt wanneer dat wel of niet handig is. Er is nog nooit een collega geweest die in de kerstweek vrij nam.
Verantwoordelijkheidsdingen
Zelf kiezen waar en wanneer je wilt werken. Nog zo’n vrijheid waarin Keytoe echt niet alleen staat. Maar waar we wel extreem ver in gaan. Ook weer zo’n verantwoordelijkheidsding. Zolang jij aan je collega’s laat zien dat je de verantwoordelijkheid verdiend krijg je die, daar hoef je echt geen “manager” voor te heten.
Bij mijn ouders in de winkel gebeurde dat ook. Natuurlijk heb je te maken met openingstijden waarbinnen de werkzaamheden gedaan moeten worden. En als een klant binnen komt ga je die helpen. Maar binnen de kaders kun je de vrijheid zelf opzoeken. Op zaterdag waren we graag op tijd klaar. Dus spraken we met elkaar af wie vast zou beginnen met schoonmaken en wie de klanten bleven helpen. Zodat we na sluitingstijd zo snel mogelijk klaar zouden zijn. Toen we met elkaar signaleerden dat het laatste uur op zaterdag niet meer zo druk was hebben we ook met elkaar besloten de openingstijden daarop aan te passen. Met andere woorden ben je bereid een uur salaris in te leveren maar wel eerder klaar te zijn op zaterdag? Allemaal dingen die mijn vader en moeder niet alleen besloten, maar wij als team met elkaar bespraken.
Laat die pubers het zelf maar bepalen
Mijn zusje en ik konden als pubers elkaar thuis goed in de haren vliegen. In de winkel wisten we precies wat we aan elkaar hadden. Zij was beter in het helpen van de klanten en vond dat ook leuker. Liet mij maar lekker de slavinken en gepaneerde schnitzels maken, dat kon ik ook veel sneller. Zelf mogen kiezen welk werk je het liefste doet zorgt er niet alleen voor dat collega’s meer plezier in hun werk hebben, in dit geval deden we ook allebei dat waar we het beste en meest bevlogen in waren, wat ook nog de kwaliteit ten goede kwam.
Als je het zelf maar regelt
Nog zoiets wat in de “corporate wereld” soms vreemd is. Zelf kunnen bepalen wanneer je bijvoorbeeld naar de dokter wilt, of aanwezig wilt zijn bij een oudergesprek op school. Daar hadden wij geen beleid voor. Als je ergens heen moest dan zorgde je er zelf voor dat dat mogelijk was. Dus of je zorgde ervoor dat alles op tijd schoon was, zodat je je collega’s het laatste uurtje zonder jou af kon laten maken zonder dat zij “de shit in” zouden draaien. Of je wisselde met iemand van dienst. Allemaal geen probleem, als je dat zelf maar regelde.
Ondernemen vanuit je hart beleid
Mijn ouders gingen nog verder in hun “ondernemen vanuit je hart beleid” zo zijn er diverse oud-collega’s geweest die in momenten van problemen thuis weer terug kwamen. Gewoon omdat het bij mijn ouders in de winkel veilig en vertrouwd was. Dit was niet eens altijd zakelijk handig. Want dan kwam er een medewerker op de loonlijst die eigenlijk niet echt nodig was. Maar je laat iemand die bij de “familie” hoort toch ook niet op straat staan?
Zamibo
Iedere zaterdagmiddag dronken we een biertje. En er waren de jaarlijkse kerstdiners en barbecue’s. De momenten dat iedereen ook even vrijuit kon spreken. Hebben we het nog gezellig met elkaar? Wat kan er nog leuker? En natuurlijk lekker lachen met elkaar.
Mijn eigen salaris bepalen
Collega’s mogen elkaars salaris bepalen. Keytoe heeft daar de pers goed mee gehaald. Mijn vader en ik deden dat 20 jaar geleden al. Maar hadden niet door dat dat bijzonder was. Ik was boos (noem het puberaal 😉 ) Want ik vond dat ik meer zou moeten verdienen dan mijn collega die even oud was en hetzelfde salaris verdiende. Want ik was sneller en kon meer verantwoordelijkheid aan. Kwam zelfs werken wanneer zij zich op het laatste moment af meldde. Mijn vader gaf mij gelijk. Hoeveel denk je dat je zou moeten verdienen? Mijn salaris ging die dag met een gulden per uur omhoog.
Leer van de kruidenier om de hoek
Ik denk dat “de corporate wereld” nog veel lessen kan leren van de “kruidenier om de hoek”. Want het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld. Mijn ouders hadden geen “organisatiecultuurmodel”. Keytoe ook niet. Als je onderneemt vanuit je hart en je collega’s de ruimte geeft ontstaan de mooiste initiatieven.