Lieve collega’s dit is één van de moeilijkere berichten die ik jullie schrijf. Het gaat namelijk over mijzelf en mijn plekje bij Keytoe.
Er was eens, vier jaar geleden…
Ik kan me nog herinneren, ongeveer vier jaar geleden. (Voor de kenners die Lennard zijn boek hebben gelezen, we hebben het over de periode vlak hiervoor, we werkten nog niet als Kollega en KeytoeY bestond nog niet.) Lennard schreef een open brief aan alle collega’s met de vraag of de collega’s vonden of hij nog van waarde was voor Keytoe. En wat wij als collega’s dan vonden dat zijn rol zou moeten zijn.
Voor mij was dit heel erg next level. Ik kwam uit organisaties waar mensen zo lang mogelijk blijven knokken voor “hun plekkie”. Je kwetsbaar tonen en aangeven dat je het zelf ook even niet weet was al nieuw voor mij, laat staan ook nog om input te vragen waar je collega’s denken dat je het beste tot je recht komt. Nadat ik was bijgekomen van de schok, besefte ik me dat Lennard niet alleen ballen had (op dit moment nog gewoon twee) om dit te doen, maar vooral ook duidelijkheid kreeg over verwachtingen van het team naar hem. Waardoor hij ook goed in kon schatten of dat wat wij van hem wilden ook aansloot bij wat hij wilde doen. Had deze move voor Lennard niet zo goed uitgepakt (ik denk dat we inmiddels wel kunnen stellen dat alle partijen blij zijn met de keuze van Lennard destijds om te blijven) had hij elders ook prima tot zijn recht gekomen.
En nu ik
Terug naar het heden. Afgelopen week heb ik mijn eigen rol ter discussie gesteld. We zitten helaas in een periode waarin we goed moeten kijken naar de samenstelling van ons team. En hoe we ervoor zorgen dat de tekorten in deze periode niet te hoog oplopen en vooral hoe we straks weer gezond verder kunnen. Begrijpelijk dat juist mijn rol in zo’n periode extra vragen op roept. Want wat doe ik nou eigenlijk? Ik ben niet declarabel, dus het is moeilijk om te “bewijzen” wat ik precies oplever. Het gevaar is dat als je er cijfermatig naar kijkt je een “positieve invloed” niet in geld, laat staan winst uit kan leggen.
Kritisch kijken naar mijn invloed
Want hoewel het heel fijn voelt dat de meeste collega’s aangaven dat ze heel blij zijn met de verbindende rol die ik heb. Zowel binnen de Kollega, als naar de andere entiteiten binnen Keytoe en de mensen die we nog (beter) willen leren kennen. Begrijp ik het ook dat er soms kritisch gekeken moet worden of zaken ook op een andere manier ingericht kunnen worden. Begrijpelijk dat er een paar collega’s zijn die aangeven verder gegroeid te zijn en mij niet meer (zo hard) nodig hebben.
Auw
Pijnlijk? Eerlijk gezegd wel. Want ik zie mijzelf toch wel als de moeder van het team. Ik denk dat als ik 4 jaar geleden niet bij Keytoe was begonnen de Keytoe Kollega er nu anders uit zou zien. En de collega’s die nu gegroeid zijn (sommige hebben het nest al verlaten en zijn voor zichzelf begonnen) hebben zich kunnen ontwikkelen mede dankzij mij. Het voelt als je kinderen opvoeden tot volwassenen, ze kunnen op eigen benen staan en dan hebben ze je “niet meer nodig”. Soms voelt het alsof de liefde en sturing die ik erin gestopt heb niet altijd op waarde geschat wordt. Dat niet gezien wordt dat de collega’s die na jou kwamen diezelfde begeleiding ook nodig hebben.
Hebben jullie mij nog nodig?
Ik durf deze “open sollicitatie” nu met jullie te delen omdat ik gelukkig in de afgelopen dagen genoeg feedback heb gekregen waaruit blijkt dat ik zeker gewaardeerd wordt. Wel ben ik tot inzicht gekomen om de manier waarop ik mijn “moederrol” nu vervul ook anders in kan vullen. Want zoals Niek van den Adel al zo mooi in zijn cursus voor de Keytoe Academy zei. Je kan niet je hele huis inrichten met ronde tafels. Kinderen moeten zich ook af en toe stoten, daar leren ze van. Het maak ze veerkrachtiger voor de toekomst. Ik ben gewend de kastanjes uit het vuur te halen zodat mijn collega’s hun werk prettiger voort kunnen zetten. Ik houd ze daarmee soms enigszins uit de wind. Maar de Keytoe Kollega is volwassen geworden. En jullie hebben dat niet meer zo hard nodig. Het wordt tijd dat ik meer ga investeren in mij tegen ontwikkeling.
Mag ik blijven?
Wat ga ik dan doen? Bij deze solliciteer ik opnieuw voor de door mijzelf gecreëerde functie bij Keytoe. Met als basisplaats Kollega. Ik wil mij gaan richten op de verbinding binnen ons team. Maar ook binnen de teams van Keytoe. Zodat we meer één groep gaan zijn. Daarbij wil ik me richten op groei, van de ontwikkeling van collega’s, de kwaliteit van de Kollega en de liefde van en voor onze klanten. Ik wil jullie ondersteunen op sales, maar blijf daarbij op de achtergrond, jullie kunnen jezelf heel goed presenteren. Daarnaast wil ik mij gaan richten op de branding van de individuen van Keytoe, mijzelf daarbij inbegrepen. Het lijkt me ontzettend vet vaker dit soort verhalen te mogen schrijven, hopelijk voor een nog groter publiek. En ik wil andere collega’s gaan vragen dat ook meer te gaan doen.
Lieve collega’s, ik ben heel benieuwd, mag ik bij jullie blijven werken?