Dit jaar had ik voor het eerst dat ik terug kwam van vakantie en ik “er” geen zin in had. Terwijl ik normaal met veel enthousiasme terug kom naar kantoor. Benieuwd naar wat er allemaal in de tussentijd gebeurd is. Nu zag ik een drempel. Voor het eerst dacht ik laat mij nog maar een weekje thuis, de vakantie was te kort.
Opladen
Natuurlijk wist ik wel dat ik mezelf weer op zou laden. Als de stap over de drempel gezet zou zijn zou ik er wel weer zin in krijgen. Maar het was een opvallend signaal, want tot nu toe voelde werken bij Keytoe nooit als “moeten”. Gelukkig maar.
Uitgespeeld
Wat was er aan de hand? Altijd een combinatie van factoren. Ik wist dat we een stapel hete leads hadden toen ik wegging. Dus er zouden gegarandeerd verkopen vallen. Daarnaast stonden er nieuwe stagiairs te trappelen om hun nieuwe werkweek te beginnen. En zijn er op intern vlak strategische veranderingen gaande binnen Kollega. En ik merkte dat het me zwaarder viel deze veranderingen met net zoveel enthousiasme te omarmen als ik van mijzelf gewend ben. Het spel van de Kollega een beetje uitgespeeld misschien? Wat niet eerlijk is, want er zit een heel enthousiaste, talentvolle groep collega’s, die het verdienen alleen maar te mogen werken met collega’s die er voor de volle 100% voor willen gaan. Tijd om een stap opzij te doen? Lastig, want ik houd van Keytoe en kan me niet voorstellen dat ik ergens anders gelukkiger zou worden. Ik zou mezelf dus wel weer opladen. Dacht ik.
Eerst koffie
Terug naar dat moment. Dinsdagochtend, iets voor 09.00 uur. Normaal lees ik een dag vantevoren Slack vast door. Omdat ik er weer zin in zou hebben. Zelfs dat had ik nu niet gedaan. Dus het eerste wat ik zou moeten doen was Slack openen en bijlezen wat er allemaal gebeurd is. Ietwat vermoeid na een slapeloze dag en sacherijnig (want geen zin) kom ik binnen. Eerst maar eens koffie zetten, dan komt de rest vanzelf. Bij het koffiezetapparaat kom ik erachter dat de koffiekan kwijt is. Ik kan geen koffie zetten. Dit gaat de verkeerde kant op.
Nieuwe werkplek
Beneden hoor ik Cedric binnen komen. Tegen beter weten in vraag ik hem of hij weet waar de koffiekan is. Hij vraagt me of ik vijf minuten heb. En ik weet dat vijf minuten bij Cedric altijd langer duren. Aan zijn manier van de vraag stellen merk ik dat dat deze keer helemaal zo zal zijn. Gelukkig kent Cedric mij en mijn ochtendhumeur langer. Dus we besluiten een kopje koffie te drinken bij onze vrolijke vriendinnen iets verder op de vliet. Met een goede koffie verkeerd zal mijn humeur ook wel weer beter worden.
En of dat lukt. Na een korte inleiding geeft Cedric aan dat hij en Lennard iemand nodig hebben bij Academy. En mijn naam is gevallen. Na een kleine kortsluiting. Want hoe moet dat dan met Kollega? Denk ik “Fuckit”. Cedric heeft het natuurlijk goed aangevoeld. Ik ben erg enthousiast over Academy en vind het ontzettend leuk om weer met Cedric en Lennard te mogen werken. Terug op kantoor verhuizen we gelijk een bureau naar de gameroom (wat nu het kantoor van Academy is) en bestel ik een bureaustoel bij Ikea. Voor het eerst sinds ik bij Keytoe werk heb ik een vaste werkplek.
Sorry schat
Ik weet nog niet precies wat mijn rol bij Academy gaat zijn. Maar we kennen elkaar goed genoeg om te weten wat we aan elkaar hebben. Bij Academy ligt de focus de komende periode op het krijgen van leningen om het platform verder te kunnen ontwikkelen, het verkopen van abonnementen aan nieuwe leden en aan bedrijven. En het ontwikkelen van het platform zodat het een nog mooier en interessanter platform wordt.
Blij ga ik aan het einde van de dag weer naar huis. In de auto realiseer ik me dat ik een nieuwe baan heb, en ontslag genomen heb bij de Kollega. Mijn man thuis weet nog van niets. Ik ben benieuwd wat hij er van vindt.